ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ
Θυµόµαστε τις ρίζες µας
Οι ρίζες της Ευρώπης που γνωρίζουµε σήµερα χάνονται στα βάθη του χρόνου.
Για να κατανοήσουµε τι µας προσφέρει η Ευρώπη τού σήµερα, είναι σηµαντικό να γνωρίζουµε πώς γεννήθηκε.
Οι πρώτες απόπειρες…
Υπήρξαν ορισµένοι, όπως ο Καρλοµάγνος και ο Ναπολέων Α’, που προσπάθησαν να ενώσουν όλες τις χώρες της Ευρώπης κάτω από ένα µόνο έθνος. Η Ευρώπη εκείνη όµως σπαρασσόταν συχνά από αιµατηρούς πολέµους.
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα στην ευρωπαϊκή ήπειρο ξέσπασαν δύο πόλεµοι, οι οποίοι στη συνέχεια επεκτάθηκαν σε ολόκληρο τον κόσµο. Για τον λόγο αυτό, οι πόλεµοι αυτοί ονοµάζονται παγκόσµιοι πόλεµοι.
Ο Πρώτος Παγκόσµιος Πόλεµος διήρκεσε από το 1914 έως το 1918, ενώ είκοσι περίπου χρόνια αργότερα ξέσπασε και ο Δεύτερος Παγκόσµιος Πόλεµος.
Ήξερες ότι το όνοµα «Ευρώπη» προέρχεται από την ελληνική µυθολογία;
Η Ευρώπη ήταν µια πολύ όµορφη πριγκίπισσα που ζούσε στην Τύρο, στις ασιατικές ακτές της Μεσογείου (Λίβανος). Ο βασιλιάς των θεών Δίας ερωτεύτηκε την Ευρώπη και κατάφερε να τη γοητεύσει και να τη φέρει στην Ελλάδα. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά, και από αυτή την πριγκίπισσα απέκτησε η ήπειρος το όνοµά της: Ευρώπη.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο, το 1945, η Ευρώπη έχει θαφτεί κάτω από τα ερείπια.
Αυτός ο φρικτός πόλεμος διήρκεσε έξι χρόνια, αφήνοντας πίσω του 20 εκατομμύρια ορφανά, ένα οδικό δίκτυο ολοσχερώς κατεστραμμένο και ανθρώπους που πέθαιναν από την πείνα και εγκατέλειπαν τις πατρίδες τους. Επρόκειτο για μια ολοκληρωτική καταστροφή. Όλα έπρεπε να ανοικοδοµηθούν!
Δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα
Μετά το 1945, η ειρήνη επιστρέφει, αλλά η Ευρώπη χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα: την Ανατολική Ευρώπη και τη Δυτική Ευρώπη. Η διαχωριστική γραμμή διέρχεται από τη Γερμανία.
Η Γερμανία διχοτομείται και ιδρύονται δύο χώρες: η Ανατολική Γερμανία και η Δυτική Γερμανία.
Η ζωή των ανθρώπων που κατοικούν στο ανατολικό τµήµα είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή στο δυτικό.
Γιατί όμως στη Δύση ζούμε ειρηνικά;
Μπορεί τώρα να αναρωτιέστε τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στις 9 Μαΐου 1950, ένας γάλλος πολιτικός, ο Ροµπέρ Σουµάν, έχει µια λαµπρή ιδέα: η Δυτική Γερµανία και η Γαλλία θα εργαστούν από κοινού στον τοµέα του άνθρακα και του χάλυβα. Με τον τρόπο αυτό, δεν θα διανοηθούν να πολεµήσουν ξανά µεταξύ τους στο µέλλον.
Η Δυτική Ευρώπη αρχίζει σιγά σιγά να ανοικοδοµείται.
Χωρίς να τα σχεδιάσεις, ανάφερε µερικά αντικείµενα που µπορούµε να κατασκευάσουµε µε χάλυβα:
Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα
Πολύ γρήγορα συμμετέχουν στο εγχείρημα στον τομέα του άνθρακα και του χάλυβα και άλλες χώρες: το Βέλγιο, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες και το Λουξεμβούργο.
Στις 18 Απριλίου 1951 οι έξι αυτές χώρες υπογράφουν ένα κείµενο που αποκαλείται Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ). Ένα ακόµα βήµα προς την οικοδόµηση της ειρήνης!
Οι πρωτεργάτες της ΕΕ
Η οικοδόμηση μιας ενιαίας Ευρώπης δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Για να μετουσιωθεί η ιδέα αυτή σε ένα πραγματικά κοινό εγχείρημα, έπρεπε να την υποστηρίξουν οραματιστές ηγέτες —άνδρες και γυναίκες— που πίστεψαν βαθιά στην αξία της. Σήμερα, όταν μιλάμε γι’ αυτούς, τους αποκαλούμε «πρωτεργάτες της ΕΕ». Ποιοι είναι αυτοί;
1A – 2Δ – 3E – 4B – 5E – 6ΣΤ – 7Γ – 8A – 9Δ – 10E
Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ)
Μετά τον άνθρακα και τον χάλυβα, οι έξι χώρες αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια μεγάλη αγορά χωρίς σύνορα. Το 1957 οι χώρες αυτές δημιουργούν την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Ο όρος «οικονομική» σημαίνει ότι αφορά τα χρήματα, τις επιχειρήσεις, την εργασία και το εμπόριο.
Η οικονοµία ανακάµπτει. Ο πόλεµος φαίνεται κάτι µακρινό. Η Δυτική Ευρώπη ζει ειρηνικά.
Το Τείχος του Βερολίνου (βλέπε χάρτη)
Θυµάσαι ότι µετά τον Δεύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο η Ευρώπη χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα τα οποία δεν µπορούσαν να συµφιλιωθούν;
Το 1961 η Ανατολική Γερµανία κατασκευάζει ένα τείχος που χωρίζει την πόλη του Βερολίνου σε Ανατολικό και σε Δυτικό Βερολίνο. Οι κάτοικοι δεν µπορούν πλέον να µεταβούν από το ανατολικό στο δυτικό τµήµα της πόλης…Το τείχος αποτελεί το σύµβολο του Ψυχρού Πολέµου, του διαχωρισµού µεταξύ της (κοµµουνιστικής) Ανατολής και της (καπιταλιστικής) Δύσης.
Στην Ανατολή το κράτος κατέχει και οργανώνει τα πάντα: τη γεωργική και βιομηχανική παραγωγή, τη διανομή των εμπορευμάτων. Στη Δύση οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, μπορούν να εκφράζονται, να δημιουργούν επιχειρήσεις, να ταξιδεύουν, να επιλέγουν τους εκπροσώπους τους και να ψηφίζουν.
Οι πρώτες διευρύνσεις
Η Δυτική Ευρώπη µεγαλώνει καθώς υπάρχουν και άλλες χώρες που επιθυµούν να ενταχθούν στην οικογένεια των «6». Το 1973 προσχωρούν στην ΕΟΚ η Δανία, το Ηνωµένο Βασίλειο(1) και η Ιρλανδία. Στη συνέχεια, ξεκινά η διεύρυνση προς τη νότια Ευρώπη µε την είσοδο της Ελλάδας, το 1981, και συνεχίζεται µε την ένταξη της Ισπανίας και της Πορτογαλίας το 1986.
Η πτώση του Τείχους
Το 1989 στην καρδιά της ευρωπαϊκής ηπείρου σημειώνεται ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Οι Ανατολικοευρωπαίοι επανενώνονται με τους Δυτικοευρωπαίους.
Το Τείχος του Βερολίνου που τους χώριζε ως φυσικό και συµβολικό σύνορο παύει να υπάρχει. Εκατοµµύρια Βερολινέζοι γκρεµίζουν το Τείχος και συναντούν τους συµπατριώτες τους: η Γερµανία επανενώνεται. Μια µεγαλειώδης λαϊκή γιορτή στήνεται στην Ευρώπη!
Το γεγονός αυτό σηµατοδοτεί το τέλος του κοµµουνισµού στη Γερµανία και, µε την πάροδο των χρόνων, πολλές ανατολικές χώρες θα ενταχθούν σταδιακά στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γέννηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Το 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα γίνεται «Ευρωπαϊκή Ένωση» (ΕΕ).
Οι διαδοχικές διευρύνσεις
Την περίοδο από το 1995 έως το 2013, προσχωρούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση 16 ακόμα χώρες. Μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2020, τα κράτη μέλη είναι πλέον 27.
