Unijna pomoc humanitarna na rzecz edukacji – zapewniono wsparcie dla dzieci w potrzebie, ale pomoc powinna mieć charakter długoterminowy i trafiać do większej liczby dziewcząt

Streszczenie

I

Edukacja ma priorytetowe znaczenie dla milionów dzieci pozbawionych możliwości uczęszczania do szkoły na terenach dotkniętych kryzysem. Nie tylko stanowi ona dla dzieci możliwość zdobywania wiedzy, ale również zwiększa ich odporność. Zapewnia także ochronę oraz umożliwia wykształcenie umiejętności, które w przyszłości przyniosą im korzyści.

II

Poprzez działania Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Prowadzonych przez UE Operacji Ochrony Ludności i Pomocy Humanitarnej (DG ECHO) UE zapewnia pomoc humanitarną odpowiadającą na potrzeby osób dotkniętych katastrofami lub klęskami żywiołowymi. Jej celem jest zarządzanie operacjami pomocy humanitarnej zgodnie z zasadami oszczędności, efektywności i skuteczności. Kolejną obowiązującą zasadą jest równouprawnienie płci.

III

W ostatnich latach UE zwiększyła kwotę pomocy na rzecz edukacji do 10% łącznej wartości niesionej przez siebie pomocy humanitarnej – tym sposobem w 2019 r. sięgnęła ona 160 mln euro. Celem tego wsparcia jest przywrócenie i zachowanie dostępu do bezpiecznej edukacji wysokiej jakości w czasie kryzysów humanitarnych. Pomoc obejmuje różnorodne działania, w tym budowę lub remont sal lekcyjnych, wyposażenie w przybory szkolne i meble, szkolenie nauczycieli i pomoc dzieciom w powrocie do szkoły poprzez zapewnienie rodzinom środków pieniężnych oraz wsparcie dzieci w nadrobieniu zaległości dzięki przyspieszonym programom nauczania.

IV

Głównym celem kontroli była ocena, czy w ramach pomocy humanitarnej UE na rzecz edukacji zapewniono skuteczne wsparcie dzieciom i czy było ono niesione efektywnie. Kontrolą objęto projekty zrealizowane w Ugandzie i w Jordanii w latach 2017–2019. Niniejsze sprawozdanie ma przyczynić się do udoskonalenia zarządzania przez Komisję w tym obszarze, charakteryzującym się w ostatnich latach systematycznym wzrostem finansowania.

V

Kontrolerzy Trybunału ustalili, że projekty były adekwatne i odpowiednio koordynowane, a Komisja dążyła do rozwiązania problemów stwierdzonych podczas wizyt monitorujących. Osiągnięto wprawdzie większość założonych rezultatów projektów, jednak w ograniczonym zakresie korzystano z właściwych wytycznych DG ECHO z programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania, w ramach którego zapewnia się finansowanie na rzecz opracowania przez partnerów metod i wytycznych mających na celu zwiększenie skuteczności działań humanitarnych.

VI

Trybunał ustalił również, że projekty w niewystarczającym stopniu skierowane były do dziewcząt, mimo że znajdują się one w bardziej niekorzystnej sytuacji, na przykład w związku z ryzykiem wczesnego małżeństwa. Ponadto w przypadku szeregu projektów wchodzących w skład próby docelowy odsetek dziewcząt wśród osób uczestniczących w projekcie nie został osiągnięty.

VII

Przewidziany początkowo okres realizacji większości projektów objętych próbą Trybunału wynosił 10–12 miesięcy. Okres ten był zbyt krótki, by zaspokoić potrzeby edukacyjne dzieci w czasie przedłużających się kryzysów, dlatego niektóre projekty zostały przedłużone. Krótki okres realizacji projektów zwiększył ponadto obciążenie administracyjne nałożone na partnerów wdrażających projekty, co zmniejszyło efektywność niesionej pomocy.

VIII

Komisja w niewystarczającym stopniu przeanalizowała koszty projektów w celu określenia możliwości zwiększenia ich opłacalności. Nie porównała ona kosztów prowadzonych działań ani odsetka pomocy trafiającej w postaci towarów i usług do beneficjentów z danymi dotyczącymi podobnych projektów lub poprzednich etapów tego samego projektu. Wspomnianego porównania nie przeprowadzono ani przy wyborze wniosków projektowych, ani podczas monitorowania realizacji projektów.

IX

W przypadku większości projektów dzieci czerpały z nich korzyści nawet po zakończeniu ich realizacji. Niemniej jednak DG ECHO poczyniła niewielkie starania na rzecz zmniejszenia zależności beneficjentów od pomocy pieniężnej w ramach wchodzących w skład próby projektów zapewniających środki pieniężne na rzecz edukacji. Wiele z tych projektów wymagało ponownego finansowania z uwagi na to, że nie były one powiązane z programami pomocy długoterminowej i w niewielkim stopniu wspierały beneficjentów w znalezieniu źródeł utrzymania.

X

Na podstawie powyższych wniosków Trybunał zaleca, aby Komisja:

• w większym stopniu wykorzystywała rezultaty projektów realizowanych w ramach programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania;
• zapewniała większe wsparcie na rzecz dziewcząt;
• zapewniała długoterminowe finansowanie edukacji w czasie przedłużających się kryzysów;
• poprawiła analizę kosztów na etapach wyboru i monitorowania projektów edukacyjnych;
• zwiększyła trwałość projektów zapewniających środki pieniężne na rzecz edukacji.

Wstęp

Edukacja ma priorytetowe znaczenie dla milionów dzieci pozbawionych możliwości uczęszczania do szkoły na terenach dotkniętych kryzysem

01

Szacuje się, że 64 mln dzieci w krajach rozwijających się nie uczęszcza do szkoły podstawowej¹. Połowa tych dzieci pozbawionych możliwości nauki mieszka na terenach dotkniętych konfliktem. Ogólnie rzecz biorąc, w mniej korzystnej sytuacji są dziewczęta, ponieważ w ich przypadku prawdopodobieństwo nieuczęszczania do szkoły na terenach objętych konfliktem jest większe niż w przypadku chłopców².

02

Średni czas trwania kryzysu humanitarnego wynosi obecnie ponad dziewięć lat. Niemal trzy czwarte osób korzystających w 2018 r. z pomocy humanitarnej mieszkało w krajach dotkniętych konfliktem od co najmniej siedmiu lat³.

03

Edukacja w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów nie tylko stanowi dla dzieci możliwość zdobywania wiedzy, ale również wzmacnia ich odporność. Co więcej, edukacja może również zapewnić bezpośrednią ochronę fizyczną oraz być źródłem wiedzy i umiejętności ratujących życie⁴. Jednym z głównych powodów realizowania zorganizowanych działań edukacyjnych na wczesnym etapie sytuacji nadzwyczajnej jest zmniejszenie psychospołecznego wpływu traumatycznych przeżyć na dzieci. Zaburzenia codziennego funkcjonowania oraz niepewność, które są nierozerwalnie związane z sytuacją, w jakiej znajdują się uchodźcy, mogą niekorzystnie wpływać na rozwój fizyczny, intelektualny, psychiczny, kulturalny i społeczny dzieci. Edukacja w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów może jednak dać dzieciom nadzieję na przyszłość, poczucie normalności i bezpieczeństwa, a także zapewnić, że zdobędą podstawowe umiejętności⁴.

04

Dzieci dotknięte kryzysem podkreślają, jak ważna jest nauka⁵. Rodzice i przywódcy społeczności odczuwających skutki konfliktów również uznają edukację dzieci za jeden z najważniejszych priorytetów, przedkładając ją czasami nad inne podstawowe usługi^6 7.

Komisja zwiększyła niedawno wartość pomocy na rzecz edukacji do 10% łącznej kwoty unijnej pomocy humanitarnej

05

Poprzez działania Dyrekcji Generalnej ds. Prowadzonych przez UE Operacji Ochrony Ludności i Pomocy Humanitarnej (DG ECHO) UE niesie pomoc humanitarną osobom dotkniętym katastrofami lub klęskami żywiołowymi⁸. DG ECHO zazwyczaj nie podejmuje działań bezpośrednio w terenie. Finansowane przez tę dyrekcję działania w zakresie pomocy humanitarnej są realizowane przez organizacje partnerskie, takie jak pozarządowe organizacje humanitarne (NGO), organizacje międzynarodowe oraz agencje pomocy humanitarnej Organizacji Narodów Zjednoczonych. DG ECHO ponosi jednak odpowiedzialność za opracowanie strategii i wdrożenie pomocy humanitarnej niesionej przez Unię Europejską, finansuje działania zaproponowane przez partnerów i monitoruje ich realizację.

06

Rozporządzenie dotyczące pomocy humanitarnej oraz rozporządzenie finansowe nakładają na Komisję obowiązek zarządzania operacjami pomocy humanitarnej zgodnie z zasadami oszczędności, efektywności i skuteczności. Do wytycznych dotyczących pomocy humanitarnej UE należy również zasada równouprawnienia płci⁹.

07

UE ustanowiła ramy polityki w zakresie edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów w komunikacie z maja 2018 r.¹⁰, a państwa członkowskie UE zatwierdziły je w konkluzjach Rady z dnia 26 listopada 2018 r. Przyjęte ramy koncentrują się na czterech strategicznych obszarach priorytetowych (zob. rys. 1). Przed ich ustanowieniem wsparcie opierało się na wytycznych określonych w komunikacie z 2008 r., za którego sprawą edukacja została włączona do pomocy humanitarnej¹¹.

08

Komisja wspiera wiele różnych rodzajów działań edukacyjnych. Można wśród nich wymienić budowę lub remont sal lekcyjnych, mieszkań służbowych i latryn; wyposażenie w przybory szkolne i meble, szkolenie nauczycieli, zapewnienie nauczania w trybie przyspieszonym, aby pomóc dzieciom w powrocie do szkoły; zwiększanie świadomości rodziców na temat znaczenia edukacji; zapewnianie rodzinom środków pieniężnych, aby dzieci mogły uczęszczać do szkoły; zapewnianie dzieciom wsparcia psychospołecznego.

09

Celem finansowania w ramach programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania prowadzonego przez DG ECHO jest umożliwienie sektorowi humanitarnemu skuteczniejszego niesienia pomocy. Program ten zapewnia finansowanie inicjatyw, które służą wprowadzeniu i opracowaniu nowych sposobów działania (na przykład metod i wytycznych).

10

DG ECHO przydziela środki finansowe na przeciwdziałanie poszczególnym kryzysom na podstawie jakościowej oceny potrzeb. Przy ich przydzielaniu uwzględniane są również takie czynniki jak poziom poprzedniego dofinansowania, liczba partnerów prowadzących działania w terenie, dostęp do beneficjentów oraz koordynacja działań pomiędzy partnerami niosącymi pomoc humanitarną. Brane jest także pod uwagę zobowiązanie podjęte w komunikacie z maja 2018 r., polegające na przydzieleniu na rzecz edukacji 10% łącznej kwoty pomocy humanitarnej UE.

11

DG ECHO zaczęła przeznaczać więcej środków finansowych na rzecz edukacji już w 2016 roku, kiedy to wydatki wzrosły o 51 mln euro w porównaniu z rokiem poprzednim (zob. rys. 2). Zgodnie z komunikatem z 2018 r. DG ECHO przeznaczała następnie coraz większe kwoty na finansowanie edukacji, aż w 2019 r. udział tych środków w budżecie UE przeznaczonym na pomoc humanitarną wyniósł 10%.

12

Dziesięć państw będących największymi beneficjentami pomocy humanitarnej UE na rzecz edukacji w latach 2017–2019 otrzymało w sumie środki o wartości 188 mln euro. Wśród czterech największych beneficjentów znalazły się Turcja (84 mln euro), Jordania (18 mln euro), Syria (16 mln euro) oraz Uganda (16 mln euro).

Zakres kontroli i podejście kontrolne

13

Kontrola Trybunału miała na celu zbadanie, w jaki sposób Komisja zarządzała wsparciem na rzecz edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów w nowym zwiększonym wymiarze. W 2019 r. wartość pomocy Komisji na rzecz edukacji osiągnęła docelowy poziom 10% łącznej kwoty pomocy humanitarnej UE. Celem kontroli było upewnienie się, czy ten nowy poziom finansowania został wykorzystany skutecznie i efektywnie, a także sformułowanie – na podstawie poczynionych ustaleń – zaleceń wskazujących możliwe udoskonalenia.

14

W trakcie kontroli oceniono skuteczność i efektywność pomocy UE na rzecz edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów. Trybunał postawił następujące pytania:

• Czy pomoc humanitarna UE stanowiła skuteczne wsparcie dla dzieci?
• Czy Komisja świadczyła tę pomoc efektywnie?

15

Kontrolą objęto dwa państwa: Jordanię i Ugandę, dzięki czemu Trybunał mógł przeanalizować działania, jakie DG ECHO podjęła w tych dwóch różniących się od siebie przypadkach w reakcji na przedłużające się kryzysy. Zobowiązania UE na finansowanie edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów w Jordanii i w Ugandzie w latach 2017–2019 wyniosły odpowiednio 18 mln euro i 16 mln euro (zob. pkt 12). Turcja, która jest największym beneficjentem funduszy UE na edukację w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów, nie została objęta kontrolą, ponieważ odnośne wydatki stanowiły przedmiot kontroli przeprowadzonej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy w 2018 r.¹²

16

Trybunał poddał analizie siedem projektów w Jordanii i cztery projekty w Ugandzie, które rozpoczęły się w latach 2017, 2018 i 2019 (zob. załącznik I). Państwa te zostały wybrane na podstawie kwoty unijnych środków finansowych przeznaczonych w nich na edukację w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów w latach 2017–2019. Dodatkowe zastosowane kryteria obejmowały konieczność uwzględnienia w kontroli różnych partnerów wdrażających projekty oraz możliwość włączenia do próby kontrolnej zarówno projektów zakończonych, jak i będących w toku.

17

Kontrolę przeprowadzono w okresie od listopada 2019 r. do czerwca 2020 r. Ze względu na pandemię COVID-19 skontrolowanie projektów w terenie nie było możliwe. Zanim wprowadzono restrykcje dotyczące podróżowania kontrolerzy Trybunału przeprowadzili wywiady z pracownikami służb Komisji w Brukseli. Następnie zorganizowano wideokonferencje z udziałem pracowników Komisji oraz przedstawicieli partnerów wdrażających projekty, pracujących zarówno w ich siedzibach głównych, jak i w terenie w Jordanii i w Ugandzie. Uwagi i wnioski Trybunału oparte są zatem na przeglądzie dokumentacji (np. wniosków projektowych, sprawozdań z monitorowania i wskaźników rezultatu) oraz na informacjach uzyskanych od Komisji i partnerów wdrażających projekty. 

Uwagi

W ramach pomocy humanitarnej UE na rzecz edukacji zapewniono wsparcie na rzecz dzieci w potrzebie, ale objęto nim mniejszą liczbę dziewcząt niż chłopców

18

Aby skutecznie pomagać dzieciom, Komisja powinna¹³:

• kierować pomoc tam, gdzie jest ona adekwatna i najbardziej potrzebna;
• współpracować z organizacjami partnerskimi oraz innymi organizacjami humanitarnymi w terenie;
• monitorować realizację projektów i eliminować wszelkie przeszkody uniemożliwiające osiągnięcie zamierzonych rezultatów;
• zapewnić, by w ramach projektów osiągnięto zaplanowane produkty i wyniki, a także wykorzystywać rezultaty projektów realizowanych w ramach programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania;
• uwzględniać kwestie związane z płcią w ocenie potrzeb, tak aby docelowy i faktyczny odsetek dziewcząt wśród osób uczestniczących w projektach odzwierciedlał fakt, że znajdują się one w bardziej niekorzystnej sytuacji.

19

Mając na uwadze powyższe, Trybunał zbadał, czy projekty były spójne z ramami polityki Komisji oraz czy zostały odpowiednio ukierunkowane na wsparcie dzieci potrzebujących pomocy. Przeanalizował również, czy Komisja współpracowała z innymi zainteresowanymi stronami w celu osiągnięcia jak największej komplementarności oraz czy w ramach prowadzonego przez siebie monitorowania realizacji projektów wskazała kluczowe problemy, które wymagały działań naprawczych. Trybunał ocenił, czy w ramach projektów osiągnięto zaplanowane produkty i wyniki oraz czy wykorzystano wytyczne będące rezultatem inicjatyw finansowanych przez DG ECHO w ramach programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania. Analizie poddano również kwestię, czy w ramach projektów zapewniono wystarczające wsparcie dla dziewcząt.

20

Na rys. 3 przedstawiono podsumowanie ustaleń sformułowanych w toku kontroli na podstawie projektów wchodzących w skład próby w odniesieniu do takich zagadnień jak adekwatność projektów, ich koordynacja, monitorowanie, rezultaty i wsparcie dla dziewcząt. Ustalenia te dotyczą sytuacji w momencie przeprowadzania kontroli przez Trybunał.

Projekty były adekwatne

21

Ustalono, że wszystkie projekty objęte próbą Trybunału były spójne z odpowiednimi ramami polityki. W załączniku I znajduje się wykaz różnorodnych działań podejmowanych w ramach projektów. Należy jednak zaznaczyć, że DG ECHO zwiększyła znacząco zakres i poziom wsparcia na rzecz edukacji (zob. rys. 2) przed opracowaniem ram polityki w 2018 r., co przełożyło się na brak ciągłości finansowania zapewnianego przez Komisję na rzecz jednego z projektów wchodzących w skład próby. W ramach projektu 9 wspierano rozwój dzieci na etapie przedszkolnym w Ugandzie w latach 2017 i 2018, co nie było przewidziane w krajowym planie działania w obszarze edukacji. DG ECHO wstrzymała owe wsparcie po ukazaniu się komunikatu z maja 2018 r., w którym w większym stopniu skoncentrowano się na szkolnictwie podstawowym i przyspieszonych programach nauczania.

22

W odniesieniu do projektów wchodzących w skład próby Trybunał ustalił, że Komisja i jej organizacje partnerskie zastosowały partycypacyjne podejście i przeprowadziły oceny potrzeb z udziałem lokalnych mieszkańców. Przykładowo w spotkaniach w grupach dyskusyjnych uczestniczyli nauczyciele, rodzice i dzieci, co miało na celu poznanie specyficznych wyzwań, z którymi się mierzą, oraz ich opinii na temat zakresu planowanego projektu. Zebrane w ten sposób informacje wykorzystano następnie podczas planowania projektu.

23

W ocenach potrzeb uwzględniono również problemy związane z ochroną dzieci. Przykładowo projekt 4 z Jordanii obejmował odprowadzanie dzieci do szkoły, gdyż w czasie spotkania grupy dyskusyjnej jego uczestnicy podkreślili, że bezpieczeństwo w drodze do szkoły było jednym z powodów nieuczęszczania dzieci do szkoły. W ramach projektu 2 przeprowadzono szkolenie dla nauczycieli na temat radzenia sobie z przemocą wśród uczniów, po tym jak w grupie dyskusyjnej uznano, że stanowi ona problem.

Projekty były odpowiednio koordynowane

24

Szybki wzrost finansowania przeznaczonego przez DG ECHO na edukację z 12 mln euro w 2015 r. do 166 mln euro w 2019 r. sprawił, że odpowiednia koordynacja stała się szczególnie istotna w celu zapewnienia komplementarności działań i uniknięcia ich powielania. Partnerzy DG ECHO wdrażający projekty należeli do klastrów w sektorze edukacji lub do grup roboczych w Jordanii i w Ugandzie, których celem było zapewnienie odpowiedniej koordynacji pomiędzy wszystkimi podmiotami działającymi na rzecz edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów (zob. ramka 1).

25

Chociaż koordynacja była zasadniczo odpowiednia, Trybunał odnotował kilka przykładów braku komplementarności.

1. W projekcie 8 w Ugandzie wskaźnik liczby uczniów zgłoszonych do udziału w przyspieszonym programie nauczania był niższy niż przewidywano. Wynikło to częściowo ze zwiększenia liczby takich programów przez inne organizacje. Na przykład Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju (DG DEVCO) również finansowała nauczanie w trybie przyspieszonym za pośrednictwem kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki (EUTF). Ośrodki oferujące przyspieszone programy nauczania otrzymały większe wsparcie niż szkoły podstawowe, co doprowadziło do powstania napięć. Dysproporcja w udzielanej pomocy była tak duża, że badanie dotyczące możliwości przejścia uczniów korzystających z przyspieszonych programów nauczania w Ugandzie do szkół podstawowych należących do oficjalnego systemu edukacji wykazało, że żadne z ankietowanych dzieci nie pragnęło takiej zmiany.
2. W Ugandzie odnotowano brak komplementarności pomiędzy szkołą podstawową wspieraną w ramach projektu 8 wchodzącego w skład próby Trybunału a realizowanym w pobliżu projektem na rzecz dostępu do wody, odpowiednich warunków sanitarnych i higieny (projekt WASH), który nie był finansowy przez DG ECHO. W konsekwencji szkoły początkowo nie podłączono do źródła wody zapewnionego przez partnera realizującego projekt WASH.

DG ECHO monitorowała projekty i rozwiązywała napotkane problemy

26

Pracownicy biur terenowych DG ECHO obejmują projekty wizytami monitorującymi. Wyniki tych wizyt, w tym informacje o stwierdzonych problemach, są przekazywane partnerom, aby podjęli oni działania naprawcze, czego przykłady przedstawiono poniżej.

1. W wyniku monitorowania przez DG ECHO projektu 8 w jednej ze szkół podstawowych w Ugandzie wykazano brak koordynacji działań z partnerami realizującymi projekt WASH (zob. pkt 25). Po wizycie monitorującej przeprowadzonej osiem miesięcy po rozpoczęciu projektu podjęto działania naprawcze w związku ze stwierdzonym problemem i szkoła została podłączona do wodociągu.
2. W ramach monitorowania przez DG ECHO projektu w Ugandzie obejmującego rozwój dzieci na etapie przedszkolnym (projekt 9) wykazano, że rodzice byli zobowiązani do zakupu togi dla dzieci na uroczystość zakończenia nauki, aby otrzymać świadectwo niezbędne do przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej. W wyniku wizyty monitorującej praktyka ta została zakończona, ponieważ ugandyjskie władze oświatowe w rzeczywistości nie wymagały żadnego świadectwa, aby zapisać dziecko do szkoły podstawowej.

27

Niemniej jednak DG ECHO nie przekazywała systematycznie ustaleń z wizyt monitorujących swoim partnerom w formie pisemnej. Na przykład w październiku 2018 r. DG ECHO przeprowadziła wizytę monitorującą, którą objęła jeden z projektów w Jordanii (projekt 5). Ustalenia z wizyty zostały przekazane partnerowi w formie ustnej, a nie pisemnej, i obejmowały prośbę o przekazanie materiałów informacyjnych w formie pisemnej lub nagrania wideo. Partner błędnie zrozumiał, czego od niego wymagano, i przedstawił materiały informacyjne dopiero na drugim etapie projektu, siedem miesięcy później (projekt 6). Trybunał stwierdził również kilka uchybień dotyczących kosztów monitorowania (zob. pkt 57) oraz odsetka dziewcząt wśród osób uczestniczących w projektach w porównaniu z odsetkiem docelowym (zob. pkt 38).

Osiągnięto oczekiwane rezultaty projektów

28

DG ECHO stosuje do mierzenia wyników projektów dwa rodzaje wskaźników. Wskaźniki rezultatu służą do pomiaru produktów uzyskanych w ramach projektów (np. towary lub usługi zapewnione w ramach projektu, takie jak wybudowana sala lekcyjna, przeprowadzony kurs szkoleniowy lub dostarczone wyposażenie). Wskaźniki celów szczegółowych są wykorzystywane do pomiaru wyników (np. poprawa sytuacji beneficjentów, przykładowo zapewnienie dostępu do edukacji, zwiększenie poziomu wiedzy lub wzmocnienie poczucia dobrostanu).

29

W skład próby Trybunału weszło sześć zakończonych projektów (zob. załącznik I). Zastosowano w nich w sumie 30 wskaźników rezultatu. W przypadku 27 wskaźników rezultatu (tj. 90% z nich) wartość docelowa pod względem uzyskanych produktów wyniosła 100% lub ponad 100% (zob. rys. 4).

30

Trybunał odnotował jeden przypadek, w którym osiągnięto produkty wyższe niż poziom docelowy, ale nie zostały one wykorzystane zgodnie z planem. Projekt 10 realizowany w Ugandzie obejmował budowę sal lekcyjnych w szkołach podstawowych w dwóch lokalizacjach: w Bidi Bidi, gdzie istnieje już obozowisko, oraz w Omugo, gdzie spodziewano się dużego napływu uchodźców. Uchodźcy w spodziewanej liczbie 40 000 osób nie przybyli jednak do Omugo i gdy w marcu 2018 r. kończono projekt tylko trzy z pięciu wybudowanych tam szkół działały zgodnie z planem. Jeśli chodzi o dwa pozostałe budynki szkolne, jeden pozostał pusty aż do nowego roku szkolnego w 2019 r., a w drugim otworzono szkołę średnią w ramach projektu finansowanego przez fundusz „Education Cannot Wait”.

31

O ile pomiar produktów jest stosunkowo prosty (np. liczba zbudowanych sal lekcyjnych lub przeszkolonych nauczycieli), o tyle mierzenie zmian w życiu beneficjentów, czyli wyników projektów, stanowi dużo większe wyzwanie. Wśród projektów objętych kontrolą Trybunał odnotował jednak kilka przykładów odpowiedniego przeprowadzenia takiego pomiaru (zob. ramka 2).

32

Dla zakończonych projektów wchodzących w skład próby Trybunału określono 11 wskaźników celów szczegółowych. Wskaźniki te mierzyły wyniki, np. „odsetek chłopców i dziewcząt w wieku szkolnym mających nieprzerwany dostęp do zapewniającej ochronę edukacji wysokiej jakości” (projekty 1, 2, 10 i 11) lub „odsetek dzieci z niepełnosprawnością, które wykazują poprawę dobrostanu psychospołecznego wskutek działań podejmowanych w ramach projektu” (projekt 5). W przypadku dziewięciu z tych wskaźników (82%) w ramach projektów osiągnięto 100% lub ponad 100% docelowych wyników (zob. rys. 5).

33

Wzmocnienie systemów i partnerstw stanowiło jeden z czterech strategicznych priorytetów Komisji zawartych w ramach polityki z 2018 r. (zob. pkt 07). Ze środków programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania prowadzonego przez DG ECHO sfinansowano dwa projekty odnoszące się do edukacji w czasie przedłużających się kryzysów w latach 2018–2019:

1. projekt „Improving Learning Environments Together” (ILET) (0,6 mln euro), którego celem było sprostanie wyzwaniom związanym z mierzeniem jakości edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów. W ramach projektu opracowano metodę służącą do nauczania, w jaki sposób gromadzić i analizować dane, a także wykorzystywać je do poprawy funkcjonowania szkół. Sprawozdanie zawierające przegląd rezultatów projektu zostało opublikowane w maju 2018 r.;
2. projekt „Strengthening Coordination in Education in Emergencies” (1 mln euro), którego celem było pogłębienie i szerzenie wiedzy na temat pomocy w postaci środków pieniężnych i voucherów, aby umożliwić bardziej systematyczne korzystanie ze środków pieniężnych w edukacji. W wyniku projektu w lutym 2019 r. opublikowano wytyczne określające kluczowe elementy, które należy uwzględniać na różnych etapach projektów obejmujących pomoc pieniężną.

34

Wyniki analizy Trybunału przedstawiono w tabeli 2. Trybunał ustalił, że DG ECHO w ograniczonym stopniu korzystała z rezultatów projektów zrealizowanych w ramach programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania, pomimo tego, że było to priorytetem strategicznym.

1. Projekt ILET był w pełni adekwatny w przypadku pięciu projektów i częściowo – w przypadku dwóch projektów. Celem tych projektów było zapewnienie dostępu do edukacji wysokiej jakości i zostały one wdrożone w czasie, gdy rezultaty projektu ILET były dostępne. Niemniej jednak rezultaty projektu ILET wykorzystano do pomiaru jakości tylko w przypadku jednego projektu (projekt 8).
2. Wytyczne programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania dotyczące pomocy pieniężnej były adekwatne i dostępne w przypadku czterech skontrolowanych przez Trybunał projektów. W przypadku żadnego z nich nie odniesiono się bezpośrednio do tych wytycznych, ale zastosowane w nich podejście było w praktyce podobne do podejścia zalecanego w wytycznych (projekty 3, 6, 7 i 8).

W projektach uczestniczyło mniej dziewcząt niż chłopców

35

W ramach polityki DG ECHO podkreślono, że sytuacje nadzwyczajne i przedłużające się kryzysy mają nieproporcjonalnie duży wpływ na kształcenie dziewcząt. Zostało to potwierdzone w analizie potrzeb przeprowadzonej dla kilku projektów wchodzących w skład kontroli Trybunału. Przykładowo:

1. w ramach projektu 6 realizowanego w Jordanii i mającego na celu wsparcie dzieci z niepełnosprawnością ustalono, że to przede wszystkim dziewczęta doświadczały przeszkód w dostępie do edukacji (np. z powodu stygmatyzacji, nękania i nieodpowiedniego traktowania przez nauczycieli);
2. w ocenach potrzeb w przypadku trzech projektów zapewniających pomoc pieniężną w Jordanii (projekty 1–3) wskazano na ryzyko, że dziewczęta przedwcześnie zakończą naukę ze względu na wczesne zamążpójście, stosowane jako sposób na przetrwanie w kryzysie, co ma nieodwracalny wpływ na ich życie;
3. w analizie potrzeb dla projektu realizowanego w 2018 r. w Ugandzie wykazano, że w pierwszych klasach szkoły podstawowej było tyle samo dziewcząt i chłopców, ale z czasem więcej dziewcząt przedwcześnie kończyło naukę (projekt 8);
4. przy ocenie wniosku dotyczącego projektu do realizacji w obozach dla uchodźców w Jordanii DG ECHO zauważyła, że istnieje ryzyko, iż dziewczęta przedwcześnie zakończą naukę i zostaną zaangażowane w wykonywanie prac domowych, a także będą narażone na przemoc i wczesne zamążpójście (projekt 4).

36

Niektóre działania w ramach projektów zostały specjalnie zaprojektowane z myślą o kobietach i dziewczętach. Miały one na celu usuwanie przeszkód, z jakimi borykają się osoby w trudnej sytuacji, takie jak młodociane matki (zob. ramka 3).

37

Odsetek dziewcząt objętych kilkoma z projektów wchodzących w skład próby Trybunału nie odzwierciedla jednak faktu, że sytuacja, z którą muszą się one zmagać, jest bardziej niekorzystna niż w przypadku chłopców (zob. pkt 35). Trudno na przykład odwrócić skutki wczesnego zamążpójścia, dlatego szczególnie istotne jest podejmowanie działań zapobiegawczych. Pomimo to w przypadku ośmiu z 11 projektów w próbie Trybunału do dziewcząt miało trafić 50% wsparcia. W ramach jednego z trzech pozostałych projektów zaplanowano, że 60% beneficjentów wsparcia mają stanowić dziewczęta ze względu na ich trudniejszą sytuację (projekt 4). W przypadku pozostałych dwóch projektów w próbie Trybunału docelowy odsetek dziewcząt objętych wsparciem był jeszcze mniejszy. W przypadku pierwszego z nich, realizowanego w Jordanii, 40% beneficjentów miały stanowić dziewczęta (projekt 3), a w przypadku drugiego, realizowanego w Ugandzie, 44% (projekt 11). Docelowy poziom 40% stanowiący cel w projekcie 3 był niższy od celu na poziomie 50% przyjętego na dwóch poprzednich etapach tego projektu (projekty 1 i 2). Cel 40% nie był spójny ze zobowiązaniami polityki DG ECHO ani z oceną potrzeb przeprowadzoną przez samych partnerów, w których zalecono zwiększenie wsparcia na rzecz dziewcząt w trudnej sytuacji, w szczególności dziewcząt zagrożonych wczesnym zamążpójściem.

38

Chociaż ustalono docelowe poziomy uczestnictwa dziewcząt, nie zostały one zawarte w oficjalnych wskaźnikach projektu (zob. pkt 29). Co więcej, w ramach niektórych działań finansowanych przez DG ECHO poziomy te nie zostały osiągnięte. Na rys. 6 przedstawiono docelowy odsetek dziewcząt wśród osób uczestniczących w projektach objętych próbą Trybunału w porównaniu z odsetkiem uczestnictwa, który został faktycznie osiągnięty. Gdyby przykładowo osiągnięto poziom docelowy dla projektu 1, wsparcia udzielono by dodatkowo 132 dziewczętom.

39

DG ECHO dysponuje narzędziem służącym do oceny, w jakim stopniu działania humanitarne uwzględniają kwestię płci. Jest to wskaźnik równości płci i wieku, którego celem jest poprawa jakości działań realizowanych w ramach pomocy humanitarnej. W zależności od tego, ile z czterech kryteriów związanych z płcią zostało spełnionych przez dane działanie, DG ECHO przyznaje punkty 0, 1 i 2 na etapie projektowania, na etapie sprawozdania okresowego i na etapie sprawozdania końcowego. Do czterech przedmiotowych kryteriów należą: analiza potrzeb i sprawozdawczość z podziałem na płeć; unikanie i łagodzenie negatywnego wpływu na poszczególne płci; udział osób poszczególnych płci w projektowaniu/realizacji działania; dostosowanie działania do potrzeb osób poszczególnych płci.

40

Chociaż w przypadku szeregu projektów w próbie Trybunału docelowa liczba dziewcząt lub liczba dziewcząt objętych wsparciem nie była wystarczająca, nie miało to wpływu na zdobytą przez te projekty punktację, ponieważ odsetek uczestniczących osób poszczególnych płci nie stanowił jednego z kryteriów. DG ECHO przyznała 2 punkty – tj. najwyższą możliwą punktację – w przypadku siedmiu z 11 projektów w próbie Trybunału. Maksymalną ilość punktów powinno się przyznawać jedynie w przypadku, gdy projekt spełnia wszystkie cztery kryteria (zob. tabela 3). Nawet w przypadkach, gdy DG ECHO przyznawała niższą liczbę punktów, nie miało to związku z docelowym lub osiągniętym odsetkiem dziewcząt wśród uczestników. DG ECHO nie monitorowała systematycznie, jaki odsetek uczestników stanowią osoby poszczególnych płci. Z tego też względu wskaźnik równości płci i wieku nie prowadził do podjęcia koniecznych działań naprawczych w sytuacji, gdy docelowa liczba dziewcząt lub liczba dziewcząt objętych wsparciem nie była wystarczająca.

Projekty były zbyt krótkoterminowe, co spowodowało pewne braki efektywności

41

Aby efektywnie nieść pomoc humanitarną na rzecz edukacji w czasie przedłużających się kryzysów, Komisja powinna¹⁴:

• zapewniać wsparcie krótko- i długoterminowe dla dzieci zgodnie ze zobowiązaniem do wieloletniego finansowania podjętym w 2016 r. w ramach „wielkiej umowy”;
• zapewnić jak najbardziej gospodarne wykorzystanie środków finansowych przeznaczonych na pomoc humanitarną;
• zaplanować zapewnienie trwałości rezultatów także po zakończeniu pomocy humanitarnej, na przykład poprzez wzmacnianie samowystarczalności i wspieranie źródeł utrzymania.

42

W związku z powyższym Trybunał ocenił, czy Komisja zapewniała wieloletnie finansowanie i czy projekty trwały wystarczająco długo, aby zaspokoić potrzeby edukacyjne w czasie przedłużających się kryzysów. Trybunał przeanalizował, w jaki sposób Komisja osiągała gospodarne wykorzystanie środków finansowych i dbała o to, aby koszty projektów były racjonalne. We właściwych przypadkach Trybunał porównał koszty podobnych działań w różnych projektach wchodzących w skład próby. Kontrolerzy sprawdzili również, czy projekty nadal przynosiły korzyści dzieciom także po zakończeniu ich realizacji, czy zmniejszały zależność beneficjentów od pomocy pieniężnej i czy były powiązane z długoterminową pomocą rozwojową.

43

Na rys. 7 przedstawiono podsumowanie ustaleń sformułowanych przez Trybunał w wyniku badania projektów objętych próbą pod kątem czasu ich trwania, analizy kosztów i trwałości.

Większość projektów w próbie Trybunału trwała 10–12 miesięcy, a zatem zbyt krótko, by zaspokoić długotrwałe potrzeby edukacyjne w czasie przedłużających się kryzysów

44

Pomimo zobowiązania do wieloletniego finansowania pomocy humanitarnej oraz faktu, że potrzeby edukacyjne w czasie przedłużającego się kryzysu często są średnio- i długoterminowe, Komisja przydziela środki finansowe regionom i krajom rokrocznie na podstawie corocznej ogólnoświatowej decyzji. Wartość środków przydzielonych na mocy tej decyzji w 2019 r. wynosiła w sumie 1,5 mld euro, w tym:

1. 260 mln euro na rzecz kryzysu w Syrii (Syria, Liban, Jordania i Egipt), z czego 16,5 mln euro (6%) przydzielono na edukację;
2. 113 mln euro na rzecz Rogu Afryki (Dżibuti, Etiopia, Kenia, Somalia i Uganda), z czego 22,5 mln euro (20%) na edukację.

45

W rocznych planach wdrażania pomocy humanitarnej określana jest następnie reakcja DG ECHO na poszczególne kryzysy lub działania podejmowane w danym regionie. Przykładowo opracowano roczne plany wdrażania pomocy humanitarnej odnoszące się do kryzysu w Syrii i Rogu Afryki.

46

Narzędzia, którymi dysponuje DG ECHO, służą do reagowania w sytuacjach kryzysowych. W ramach jednego planu wdrażania pomocy humanitarnej DG ECHO może obecnie sfinansować projekty dotyczące edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych trwające maksymalnie 24 miesiące. Możliwe jest dalsze finansowanie tego samego projektu po upływie 24 miesięcy w ramach kolejnego planu, ale taką decyzję można podjąć dopiero w późniejszym okresie, a nie w momencie wyboru projektu do realizacji. Taki cykl programowania zapewnia elastyczność reagowania w sytuacjach nadzwyczajnych, ale ogranicza liczbę finansowanych projektów długoterminowych.

47

Rozporządzenie dotyczące pomocy humanitarnej¹⁵ nie ogranicza czasu trwania finansowania przez DG ECHO. Limity określone w ogólnoświatowych decyzjach lub planach wdrażania pomocy humanitarnej wynikają z wewnętrznych ustaleń (zob. rys. 8). Z regulacyjnego punktu widzenia DG ECHO mogłaby finansować dłuższe projekty na rzecz edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów na podstawie jednego planu.

48

W skład próby Trybunału weszło 11 projektów – siedem w Jordanii i cztery w Ugandzie. Początkowo planowany okres trwania dziewięciu z tych 11 projektów nie przekraczał 12 miesięcy. Średni początkowy czas trwania projektów w obydwu krajach wynosił 13 miesięcy. W Ugandzie czas ten zwiększył się do 21 miesięcy po przedłużeniu projektów (zob. rys. 9). W obydwu krajach mamy do czynienia z przedłużającymi się kryzysami. Kryzys w Syrii rozpoczął się w 2012 r., a do Ugandy od 2016 r. przybywa znaczna liczba uchodźców. Projekty objęte kontrolą Trybunału zostały zrealizowane w latach 2017–2019.

49

Praktyka finansowania projektów przez jeden rok nie jest zgodna ze zobowiązaniem podjętym w „wielkim układzie”, zakładającym zwiększenie wieloletniego planowania. Ponadto zobowiązanie DG ECHO do przydzielania 10% pomocy humanitarnej na edukację (zob. pkt 10) oznaczało, że finansowanie długoterminowe było możliwe. Jednoroczne projekty nie zaspokajają wieloletnich potrzeb edukacyjnych dzieci w czasie przedłużających się kryzysów. Dobrym tego przykładem jest fakt, że szereg tych projektów było finansowanych przez DG ECHO również w kolejnych latach. W wyniku przeprowadzonej niedawno oceny pomocy humanitarnej UE stwierdzono, że roczny cykl finansowania DG ECHO pociągał za sobą wysokie koszty zarządcze, i zalecono wdrożenie przez DG ECHO – w miarę możliwości – wieloletniego planowania¹⁶.

50

Finansowanie działań przez jeden rok zwiększa obciążenia administracyjne nie tylko dla DG ECHO, ale przede wszystkim dla partnera wdrażającego projekt. DG ECHO musi ocenić większą liczbę wniosków projektowych, podczas gdy partner musi przygotować te wnioski i zwrócić się do Ministerstwa Edukacji o ich zatwierdzenie (zob. tabela 4). Jednoroczne projekty mogą uniemożliwić zawieranie dłuższych umów z pracownikami i prowadzić do zwiększonej rotacji personelu¹⁷. Wieloletnie finansowanie pomocy humanitarnej może obniżyć koszty zarządcze¹⁸. Co więcej, w Jordanii partnerzy muszą wnioskować do Ministerstwa Edukacji o zatwierdzenie każdego projektu. Taka procedura może trwać od trzech do pięciu miesięcy, co ma istotny wpływ w przypadku projektów trwających 12 miesięcy.

51

Kolejną wadą finansowania krótkoterminowego jest ograniczony czas na podjęcie działań zapewniających odpowiednią reakcję na sytuację. Mniej jest czasu na uwzględnienie kwestii płci i wypracowanie bardziej trwałych rozwiązań. W sprawozdaniu z realizacji „wielkiego układu” z 2019 r. („The Grand Bargain: Three years on”) stwierdzono, że wieloletnie finansowanie nie tylko zmniejszyło obciążenie administracyjne związane z pomocą humanitarną, ale również poprawiło jej efektywność i skuteczność. Wszyscy partnerzy wdrażający projekty objęte próbą Trybunału wyrazili opinię, że dłuższy niż jeden rok czas trwania projektu w większym stopniu pozwoliłby sprostać potrzebom edukacyjnym dzieci w czasie przedłużających się kryzysów. W odniesieniu do Jordanii i Ugandy partnerzy opowiadali się za projektami trwającymi od dwóch do pięciu lat. Taki czas trwania umożliwiłby lepsze planowanie, które z kolei przełożyłoby się na realizację działań zapewniających odpowiednią reakcję na daną sytuację.

DG ECHO w niewystarczającym stopniu przeanalizowała koszty projektów

52

W celu wyłonienia projektów do realizacji DG ECHO ustanawia zasady ogólne w planach wdrażania pomocy humanitarnej (zob. pkt 45). Zasady te zawierają informacje dla partnerów na temat wysokości dostępnego finansowania do przydzielenia przez DG ECHO, rodzaju działań finansowanych przez tę dyrekcję oraz sposobu oceny wniosków projektowych przedstawianych przez partnerów. Partnerzy opracowują projekty w oparciu o zasady ogólne określone w planie i wnioskują do DG ECHO o ich sfinansowanie.

53

Przeprowadzana przez DG ECHO standardowa weryfikacja adekwatności partnerów i kwalifikowalności kosztów może stanowić pewną gwarancję, że koszty są racjonalne. Przed podpisaniem umowy ramowej o partnerstwie DG ECHO przeprowadza ocenę ex ante adekwatności partnerów. Oceniane są ich możliwości techniczne i logistyczne. Z jednej strony ocena ta daje możliwość upewnienia się co do procedur stosowanych przez partnera, ale z drugiej strony nie gwarantuje ona, że koszty zawarte we wnioskach projektowych są konkurencyjne. DG ECHO systematycznie weryfikuje również kwalifikowalność kosztów projektów, co może przełożyć się na oszczędności w tym zakresie. Na przykład w Ugandzie skutkiem takiej weryfikacji było usunięcie z projektu budżetu pozycji dotyczącej nabycia pojazdu Land Cruiser o wartości 37 000 euro (projekt 10).

54

DG ECHO przeprowadza także analizę opłacalności, aby uzyskać pewność co do konkurencyjności i racjonalności zaproponowanych kosztów. Projekt 7 wchodzący w skład próby Trybunału, realizowany w Jordanii, stanowi dobry przykład na to, w jaki sposób analiza kosztów może przyczynić się do osiągnięcia opłacalności. DG ECHO uznała, że przedstawiony we wniosku projektowym koszt przypadający na jednego beneficjenta jest za wysoki (2 700 euro na dziecko). Kwota została zmniejszona do poziomu 1 700 euro na dziecko, dzięki czemu zwiększono efektywność projektu. Taki rodzaj analizy kosztów może również ograniczać ryzyko wystąpienia nadużycia finansowego z uwagi na fakt, że nietypowe wskaźniki kosztów lub zmiany w czasie mogą wskazywać na nieprawidłowości.

55

Niemniej jednak Trybunał stwierdził uchybienia w analizie kosztów w przypadku 11 projektów wchodzących w skład próby. Analiza kosztów we wnioskach projektowych nie była przeprowadzana przez DG ECHO w spójny sposób. Miała ona ograniczony zakres i DG ECHO nie wykorzystała jej wyników do zwiększenia efektywności projektów (zob. ramka 4).

56

Począwszy od grudnia 2018 r. przy wyborze projektów DG ECHO oceniała ich opłacalność jako „niską”, „średnią” lub „wysoką”. Nie opracowano jednak żadnych wytycznych odnoszących się do kryteriów oceny lub rodzaju analizy kosztów potrzebnej do jej przeprowadzenia. W skład próby Trybunału wchodziły trzy projekty z 2019 r. (projekty 3, 6 i 7), wszystkie realizowane w Jordanii, wobec których DG ECHO zastosowała wspomniane podejście. W przypadku wszystkich trzech projektów DG ECHO oceniła opłacalność jako „średnią”. Tymczasem nawet w przypadku projektu 7, który DG ECHO uznała za zbyt drogi (zob. pkt 54), nie przeprowadzono porównania kosztów jednostkowych z kosztami innych podobnych projektów.

57

Porównywanie kosztów danego projektu z kosztami innych podobnych projektów – nie tylko na etapie planowania projektów, ale również podczas ich realizacji – może pomóc w stwierdzeniu, czy jest możliwe zwiększenie opłacalności. Pomimo to podczas monitorowania projektów DG ECHO nie analizowała ich kosztów.

58

Trybunał zidentyfikował dwa rodzaje analizy, których DG ECHO nie przeprowadziła podczas planowania i realizowania projektów w celu stwierdzenia, czy można zwiększyć ich opłacalność, chociaż miała taką możliwość. Były to następujące analizy:

1. porównanie kosztów działań z kosztami działań w ramach podobnego projektu lub z wcześniejszymi etapami realizacji tego samego projektu (zob. ramka 5);
2. porównanie odsetka pomocy trafiającej w postaci towarów i usług do beneficjentów z analogicznym odsetkiem w podobnych projektach lub na wcześniejszych etapach tego samego projektu (zob. ramka 6).

Wiele działań nadal przynosiło korzyści dzieciom po zakończeniu projektów, ale pomoc pieniężna w niewielkim stopniu przyczyniła się do zmniejszenia zależności beneficjentów

59

W ramach projektów zrealizowano wiele różnych działań, które po zakończeniu projektów nadal przynosiły dzieciom korzyści. Wśród nich można wymienić:

1. wsparcie kształcenia w ramach oficjalnego systemu edukacji lub zapewnienie nauczania w trybie przyspieszonym;
2. szkolenia dla nauczycieli z zakresu edukacji włączającej, nauczania w trybie przyspieszonym, umiejętności psychospołecznych lub umiejętności życiowych mające na celu pogłębienie ich wiedzy i poprawę środowiska edukacyjnego;
3. budowa szkół, ośrodków edukacyjnych, latryn lub mieszkań dla nauczycieli;
4. zapewnienie sprzętu dla dzieci z niepełnosprawnościami;
5. zapewnienie plecaków i mundurków szkolnych;
6. wsparcie psychospołeczne w celu zwiększenia dobrostanu psychospołecznego;
7. szerzenie wiedzy i budowanie zdolności różnych zainteresowanych stron w celu stworzenia bardziej sprzyjającego środowiska edukacyjnego zapewniającego większe możliwości;
8. opracowanie polityki krajowej dotyczącej edukacji włączającej i promowanie jej wdrożenia w systemie edukacji.

60

Wiele z powyższych działań wiąże się zazwyczaj z pomocą rozwojową. Również w ramach działań DG DEVCO i kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki budowano sale lekcyjne i zapewniono szkolenia dla nauczycieli w ośrodkach oferujących przyspieszone programy nauczania w Ugandzie. Należy jednak zaznaczyć, że projekty te trwały cztery lata, podczas gdy projekty DG ECHO były krótsze i musiały zostać przedłużone w celu osiągnięcia założonych celów.

61

Istnieją przykłady bezpośredniego powiązania unijnej pomocy humanitarnej z unijną pomocą rozwojową. Przykładowo w ramach projektów DG ECHO zbudowano szkoły w Ugandzie, a następnie w ramach projektów finansowanych z funduszu „Education Cannot Wait” wypłacono pensje nauczycielom i zapewniono wyposażenie. Kilkoro uczniów objętych przyspieszonym programem nauczania, którzy uzyskali wsparcie w ramach projektu finansowanego przez DG ECHO w Ugandzie (projekt 8), uczestniczyło następnie w szkoleniu zawodowym finansowanym ze środków kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki.

62

Niemniej jednak w niektórych przypadkach DG ECHO nie wykorzystała szansy na zacieśnienie powiązań z pomocą rozwojową.

1. Jeden z partnerów realizował przyspieszony program nauczania (finansowany przez kryzysowy fundusz powierniczy UE dla Afryki) oraz zapewniał wsparcie psychospołeczne na rzecz dzieci w szkołach podstawowych (finansowane przez DG ECHO) w kilku tych samych lokalizacjach. Działania mające na celu zapewnienie beneficjentom sposobów zarobienia na ich utrzymanie, sfinansowane ze środków wspomnianego funduszu powierniczego, zostały jednak zrealizowane w innych częściach obozu, przez co stracono okazję do powiązania w praktyce pomocy humanitarnej i rozwojowej, do czego dąży UE. W sprawozdaniu końcowym z realizacji tego projektu opracowanym przez DG ECHO stwierdzono, że w celu zwiększenia skuteczności projektu (projekt 11) należało utworzyć strategiczne powiązania z długoterminowymi inicjatywami rozwojowymi (takimi jak wspomniany program realizowany przez fundusz powierniczy).
2. W analizie DG ECHO dotyczącej sprawozdania końcowego z realizacji projektu w Ugandzie stwierdzono, że partner nie skorzystał w wystarczającym zakresie z możliwości powiązania prowadzonego przez siebie działania z długoterminowymi działaniami rozwojowymi (projekt 10).
3. W opracowanej przez DG ECHO ocenie jednego z wniosków projektowych w Jordanii w 2018 r. uznano, że projekt nie wspiera w wystarczającym zakresie długoterminowych strategii mających na celu ograniczenie potrzeb humanitarnych. W rezultacie poczyniono jedynie sugestię dotyczącą sfinansowania działań przez innych darczyńców, co nie nastąpiło (projekt 5).
4. W sprawozdaniach DG ECHO z monitorowania innego projektu realizowanego w Jordanii stwierdzono, że w ramach projektu nie wykorzystuje się w pełni możliwości wspierania długoterminowych strategii mających na celu ograniczenie potrzeb humanitarnych oraz wyeliminowanie powodujących je trudnych sytuacji (szczególnie w obozie Azraq) (projekt 4).
5. W pewnym badaniu monitorowano dalsze losy 2 971 uczniów po ukończeniu przez nich przyspieszonego programu nauczania w Ugandzie w 2018 r. W jego wyniku ustalono, że 2 015 osób (68%) nie kontynuowało nauki. Jedynie 956 osób (32%) z powodzeniem podjęło dalsze kształcenie w szkole podstawowej, średniej lub w ramach kształcenia zawodowego. W sprawozdaniu podkreślono, że potrzebne są inwestycje i wsparcie na większą skalę, aby pomóc dzieciom w kontynuowaniu nauki po ukończeniu przyspieszonych programów nauczania (projekt 8).

63

W planach wdrażania pomocy humanitarnej wzywa się do powiązania realizowanych działań z programami długoterminowymi w celu zapewnienia ich większej trwałości. Przykładowo w załączniku technicznym do planu wdrażania pomocy humanitarnej na rok 2018 dotyczącego kryzysu regionalnego w Syrii zawarto wymóg, aby działania edukacyjne zapewniały ciągłość kształcenia poprzez odpowiednie planowanie, w tym opracowanie strategii wyjścia i przejścia do pomocy rozwojowej. DG ECHO poczyniła jednak niewiele starań na rzecz zmniejszenia zależności beneficjentów od pomocy pieniężnej, która stanowiła główne działanie w pięciu projektach objętych próbą Trybunału (cztery projekty w Jordanii i jeden w Ugandzie, zob. załącznik I). Celem pomocy pieniężnej było umożliwienie dzieciom dostępu do edukacji. Kiedy jednak projekty zostały zakończone, świadczenia pieniężne nadal były niezbędne do tego, by dzieci mogły kontynuować naukę w szkole. Przykładowo w ramach projektów 1, 2 i 3 wchodzących w skład próby Trybunału zapewniono wsparcie dla tej samej grupy 700 dzieci w Jordanii w latach 2017, 2018 i 2019. 1290 beneficjentów projektu 7 realizowanego w Jordanii otrzymało również wsparcie na wcześniejszym etapie.

64

Jednym z powodów, dla których w ramach powyższych projektów konieczne było ponowne finansowanie, był brak strategii wyjścia zapewniających powiązanie z bardziej trwałymi programami. Projekty te w niewielkim stopniu wspierały beneficjentów w znalezieniu źródeł utrzymania, które zmniejszyłyby ich zależność od pomocy pieniężnej. W wyniku przeprowadzonej przez DG ECHO oceny sprawozdania końcowego z realizacji projektu 2 w Jordanii w 2018 r. ustalono, że partner wciąż nie przedstawił możliwych strategii odejścia od pomocy pieniężnej, od której zależne były rodziny w najtrudniejszej sytuacji, takie jak gospodarstwa domowe prowadzone przez kobiety. Przeprowadzona przez DG ECHO ocena wniosku do projektu 3 planowanego na 2019 r., złożonego przez tego samego partnera, który realizował projekt 2, wykazała, że partner nie przedstawił wystarczającej liczby ścieżek przejścia w przyszłości do działań rozwojowych.

65

W przypadku dwóch projektów obejmujących pomoc pieniężną i realizowanych w 2019 r. wyznaczono cele zakładające znalezienie przez beneficjentów źródeł utrzymania. Zgodnie z celem projektu 3 w Jordanii 8% beneficjentów miało na koniec projektu znaleźć trwałe źródła utrzymania, w rezultacie czego nie potrzebowaliby już dalszej pomocy pieniężnej. Dla projektu 7 w Jordanii cel ten określono na poziomie 5% (65 z 1290 beneficjentów). Docelowe wartości były niewielkie i założono, że ponad 90% beneficjentów obydwu projektów nadal pozostanie zależnych od pomocy pieniężnej. W wyniku przeprowadzonego przez DG ECHO monitorowania projektu 7 realizowanego w Jordanii stwierdzono, że niektóre dzieci nadal pracowały pomimo otrzymywania pomocy pieniężnej, ponieważ ich rodziny nie miały innych możliwości zarobienia na swoje utrzymanie i zdobycia środków finansowych. W ramach pozostałych trzech projektów obejmujących pomoc pieniężną (projekty 1, 2 i 8) nie przyjęto żadnych celów związanych ze znalezieniem źródeł utrzymania.

66

Jeden ze wskaźników odporności stosowanych przez DG ECHO ocenia, czy w ramach projektów wykorzystuje się możliwości wspierania strategii długoterminowych mających na celu ograniczenie potrzeb humanitarnych. DG ECHO ustaliła, że większość projektów w niewystarczającym stopniu spełnia to kryterium i ostatecznie otrzymuje za ten wskaźnik 1 pkt. W przypadku kilku projektów DG ECHO przyznała maksymalną ilość 2 pkt (zob. tabela 5).

Wnioski i zalecenia

67

Ogólnie rzecz biorąc, UE zapewniła pomoc dzieciom w potrzebie, a w ramach projektów osiągnięto spodziewane rezultaty. Pomoc nie trafiła jednak do wystarczającej liczby dziewcząt. Ponadto większość projektów objętych próbą Trybunału trwała zbyt krótko w stosunku do potrzeb edukacyjnych dzieci, co zmniejszyło ich efektywność. Ustalenia Trybunału sformułowane na podstawie badania 11 projektów przedstawiono w załączniku II.

68

Projekty były adekwatne i odpowiednio koordynowane, a Komisja rozwiązywała problemy stwierdzone podczas wizyt monitorujących. Osiągnięto wprawdzie większość założonych rezultatów projektów, Komisja w ograniczonym stopniu wykorzystała jednak rezultaty projektów realizowanych w ramach jej programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania. Co więcej, Komisja nie skierowała projektów do wystarczającej liczby dziewcząt, mimo że znajdują się one w bardziej niekorzystnej sytuacji. Ponadto w przypadku szeregu projektów nie osiągnięto docelowego odsetka dziewcząt wśród uczestników (pkt18–40).

Zalecenie 1 – Komisja powinna w większym stopniu wykorzystywać rezultaty projektów realizowanych w ramach programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania

Komisja powinna w bardziej systematyczny sposób wykorzystywać wytyczne mające zastosowanie do pomocy humanitarnej na rzecz edukacji opracowane w wyniku inicjatyw finansowanych ze środków realizowanego przez nią programu na rzecz zwiększonej zdolności reagowania.

Termin realizacji: projekty finansowane od stycznia 2022 r.

Zalecenie 2 – Komisja powinna zapewniać większe wsparcie na rzecz dziewcząt w projektach edukacyjnych

Komisja powinna zapewniać większe wsparcie dla dziewcząt poprzez:

1. zamieszczenie w planie wdrażania pomocy humanitarnej informacji dla partnerów o tym, że projekty zakładające udział co najmniej 50% dziewcząt będą traktowane priorytetowo, chyba że przyjęcie innego rozwiązania jest uzasadnione;
2. wprowadzenie standardowego wskaźnika mierzącego, jaki odsetek uczestników projektu stanowią dziewczęta;
3. systematyczne monitorowanie podczas wizyt monitorujących, jaki odsetek uczestników projektów edukacyjnych finansowanych przez UE stanowią osoby poszczególnych płci oraz czy w ramach tych projektów uwzględniana jest kwestia płci, a także podejmowanie niezbędnych działań przyczyniających się do zaspokojenia potrzeb dziewcząt.

Termin realizacji: projekty finansowane od stycznia 2022 r.

69

Większość projektów objętych próbą Trybunału miała początkowo trwać 10–12 miesięcy, co stanowiło zbyt krótki okres, aby zaspokoić potrzeby edukacyjne dzieci w czasie przedłużających się kryzysów. Krótki czas trwania projektów zwiększył obciążenie administracyjne nałożone na partnerów wdrażających projekty, co sprawiło, że niesiona pomoc była mniej efektywna (pkt 41–51).

Zalecenie 3 – Komisja powinna zapewniać długoterminowe finansowanie edukacji w czasie przedłużających się kryzysów

Aby efektywnie zaspokajać potrzeby edukacyjne dzieci w czasie przedłużających się kryzysów, Komisja powinna:

1. wspierać projekty edukacyjne przez co najmniej dwa lata, chyba że krótszy czas ich trwania jest uzasadniony potrzebami lub kontekstem;
2. określić czas trwania tych projektów na etapie rozpoczynania działań, aby uzyskać korzyści płynące z finansowania długoterminowego.

Termin realizacji: projekty finansowane od stycznia 2022 r.

70

Komisja w niewystarczającym stopniu przeanalizowała koszty projektów w celu stwierdzenia, czy jest możliwe zwiększenie ich opłacalności. Nie porównała ona kosztów działań ani odsetka pomocy trafiającej w postaci towarów i usług do beneficjentów z danymi z podobnych projektów lub poprzednich etapów tego samego projektu. Porównania tego nie przeprowadzono ani na etapie wyboru wniosków projektowych, ani podczas monitorowania realizacji projektów (pkt 52–58).

Zalecenie 4 – Komisja powinna poprawić analizę kosztów na etapach wyboru i monitorowania projektów edukacyjnych

Podczas analizy proponowanych budżetów projektów lub faktycznie poniesionych kosztów Komisja powinna:

1. systematycznie porównywać koszt głównych działań z kosztami poniesionymi w ramach podobnego projektu lub na wcześniejszych etapach tego samego projektu;
2. porównywać odsetek pomocy trafiającej do beneficjentów w postaci towarów, w tym środków pieniężnych, oraz usług z analogicznym odsetkiem w ramach podobnych projektów lub na wcześniejszych etapach tego samego projektu;
3. wykorzystać wyniki takiej analizy kosztów na etapie wyboru projektów i korygowania budżetów w celu zwiększenia efektywności lub odrzucenia wniosków nieefektywnych.

Termin realizacji: projekty finansowane od stycznia 2022 r.

71

W przypadku większości projektów dzieci czerpały z nich korzyści nawet po zakończeniu ich realizacji. Niemniej jednak Komisja poczyniła niewiele starań na rzecz zmniejszenia zależności beneficjentów od pomocy pieniężnej w ramach projektów zapewniających środki pieniężne na rzecz edukacji objętych próbą Trybunału. Wiele z tych projektów wymagało ponownego finansowania z uwagi na to, że nie były one powiązane z programami pomocy długoterminowej, a ponadto w niewielkim stopniu wspierano rodziny beneficjentów w znalezieniu źródeł utrzymania (pkt 59–66).

Zalecenie 5 – Komisja powinna zwiększyć trwałość projektów zapewniających środki pieniężne na rzecz edukacji w czasie przedłużających się kryzysów

W ramach finansowania pomocy pieniężnej w projektach edukacyjnych w czasie przedłużających się kryzysów Komisja powinna wzmacniać powiązania z długoterminowymi programami rozwojowymi i w większym stopniu wspierać rodziny beneficjentów w znalezieniu źródeł utrzymania.

Termin realizacji: projekty finansowane od stycznia 2022 r.

Niniejsze sprawozdanie zostało przyjęte przez Izbę III, której przewodniczy Bettina JAKOBSEN, członkini Trybunału Obrachunkowego, na posiedzeniu w Luksemburgu w dniu 8 grudnia 2020 r.

Załączniki

Załącznik I – Działania realizowane w ramach projektów

Nr projektu	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11
Państwo	Jordania	Jordania	Jordania	Jordania	Jordania	Jordania	Jordania	Uganda	Uganda	Uganda	Uganda
Rodzaj partnera	Między­narodowe NGO	Między­narodowe NGO	Między­narodowe NGO	NGO	Między­narodowe NGO	Między­narodowe NGO	Między­narodowe NGO	Między­narodowe NGO	ONZ	NGO	NGO
Stan realizacji projektu	zakoń­czony	zakoń­czony	w trakcie realizacji*	w trakcie realizacji **	zakoń­czony	w trakcie realizacji*	w trakcie realizacji*	w trakcie realizacji*	zakoń­czony	zakoń­czony	zakoń­czony
Finansowanie na rzecz edukacji ze środków DG ECHO (w mln EUR)	1,7	2,4	1,0	2,0	1,2	1,0	2,3	10,0	1,3	1,5	0,4
Elementy projektu wspierające oficjalny system edukacji	X	X	X	X	X	X	X	X		X	X
Edukacja nieformalna (zajęcia wyrównawcze / przyspieszony program nauczania)	X	X		X				X	X	X	X
Budowa / remont		X						X	X	X
Przybory i materiały edukacyjne dla dzieci					X	X		X		X	X
Środki pieniężne na rzecz edukacji	X	X	X				X	X
Pomoc w zorganizowaniu transportu do szkoły (środki pieniężne, odprowadzanie dzieci do szkoły)				X	X	X
Wsparcie psychospołeczne dla dzieci	X	X		X				X		X	X
Szkolenie dla nauczycieli / pracowników szkoły	X	X		X	X	X		X		X	X
Pomoce dydaktyczne/ wyposażenie				X	X	X		X		X
Zwiększanie wiedzy / budowanie umiejętności (wśród członków społeczności) / promowanie prowadzonej polityki / rzecznictwo		X	X		X	X		X	X	X	X

* Projekt w trakcie realizacji według stanu na dzień 31.5.2020 r. lub sprawozdanie końcowe niedostępne według stanu na dzień 31.5.2020 r.
** Sprawozdanie końcowe dostępne według stanu na dzień 31.8.2020 r.

Załącznik II – Podsumowanie ustaleń sformułowanych na podstawie projektów objętych próbą Trybunału

Glosariusz

Education Cannot Wait – światowy fundusz, który jest wykorzystywany przez rządy oraz podmioty międzynarodowe udzielające pomocy humanitarnej i rozwojowej do współpracy w celu podjęcia szybkich działań w reakcji na potrzeby edukacyjne młodzieży i dzieci doświadczających skutków kryzysów.

Nauczanie w trybie przyspieszonym – zapewnienie nauczania realizowanego w krótszym okresie czasu młodzieży i dzieciom, które z powodu ubóstwa, marginalizacji, konfliktów lub kryzysów nie uczestniczyły w niektórych etapach kształcenia.

„Wielki układ” – porozumienie pomiędzy największymi darczyńcami pomocy humanitarnej i organizacjami humanitarnymi, które ma na celu przezwyciężenie braku zaufania w tym sektorze oraz zwiększenie skuteczności i efektywności działań.

Wykaz akronimów i skrótów

DG DEVCO: Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju

DG ECHO: Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Prowadzonych przez UE Operacji Ochrony Ludności i Pomocy Humanitarnej

ILET – projekt na rzecz poprawy warunków nauki „Improving Learning Environments Together”

ONZ – Organizacja Narodów Zjednoczonych

UNHCR – Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców

UNHCR – projekt na rzecz dostępu do wody, odpowiednich warunków sanitarnych i higieny „Water, Sanitation and Hygiene assistance”

Zespół kontrolny

Sprawozdania specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego przedstawiają wyniki kontroli dotyczących obszarów polityki i programów UE bądź kwestii związanych z zarządzaniem w wybranych obszarach budżetowych. Trybunał wybiera i opracowuje zadania kontrolne tak, aby osiągnąć jak największe oddziaływanie, biorąc przy tym pod uwagę kryteria, takie jak zagrożenia dla wykonania zadań lub zgodności, poziom dochodów lub wydatków w danym obszarze, nadchodzące zmiany oraz interes polityczny i społeczny.

Niniejsza kontrola wykonania zadań została przeprowadzona przez Izbę III – Działania zewnętrzne, bezpieczeństwo i wymiar sprawiedliwości – której przewodniczy członkini Trybunału Bettina Jakobsen. Kontrolę przeprowadził Hannu Takkula, członek Trybunału, a w prace zaangażowani byli: Turo Hentilä, szef gabinetu; Nita Tennilä, attaché; Sabine Hiernaux-Fritsch i Alejandro Ballester Gallardo, kierownicy; Helka Nykänen i Mark Marshall, koordynatorzy zadania, a także Eva Coria, kontrolerka.

Przypisy

¹ Instytut Statystyczny UNESCO, dane za rok 2017, http://uis.unesco.org/en/news/new-education-data-sdg-4-and-more#slideoutmenu.

² Komunikat Komisji w sprawie edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów, COM(2018) 304 final z dnia 18 maja 2018 r.

³ Światowy przegląd pomocy humanitarnej ONZ pt. „Global humanitarian overview 2019. United Nations coordinated support to people affected by disaster and conflict”, s. 4.

⁴ Dokument programowy nr 10 opublikowany przez DG ECHO dotyczący edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych (marzec 2019 r.).

⁵ Publikacja organizacji Save the Children pt. „What do Children Want in Times of Emergency and Crisis? They Want an Education” (2015). Publikacja powstała na podstawie 16 badań przeprowadzonych przez osiem organizacji dotyczących 17 różnych sytuacji nadzwyczajnych, przedstawiono w niej opinię 8 749 dzieci. Publikacja Save the Children i Norweskiej Rady ds. Uchodźców pt. „Hear it from the children/why education in emergencies is critical” (2014).

⁶ Publikacja Save the Children i Norweskiej Rady ds. Uchodźców pt. „Hear it from the children/why education in emergencies is critical” (2014).

⁷ Komunikat Komisji pt. „ Większy nacisk na kwestię dzieci w działaniach zewnętrznych UE”, COM(2008) 55 final z dnia 5 lutego 2008 r., oraz powiązany dokument roboczy służb Komisji pt. „Dzieci w sytuacjach nadzwyczajnych i kryzysowych”, SEC(2008) 135.

⁸ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r.

⁹ Dokument roboczy służb Komisji na temat aspektu płci w pomocy humanitarnej, SWD (2013) 290 final.

¹⁰ COM(2018) 304 final.

¹¹ COM(2008) 55 final i SEC(2008) 136.

¹² Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 27/2018 dotyczące Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji.

¹³ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczące pomocy humanitarnej, ramy polityki UE w zakresie edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych (COM(2018) 304 final, COM(2008) 55 final i SEC(2008) 136), a także Konsensus europejski w sprawie pomocy humanitarnej (Dz.U. C 25 z dnia 30.1.2008 r.).

¹⁴ „Wielka umowa” (Grand Bargain), art. 30 rozporządzenia finansowego dotyczącego budżetu ogólnego Unii (2017) oraz art. 33 rozporządzenia finansowego (2018), a także wspólny komunikat pt. „Strategiczne podejście do kwestii odporności w ramach działań zewnętrznych UE” (JOIN (2017) 21 final z dnia 7.6.2017 r.).

¹⁵ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczące pomocy humanitarnej.

¹⁶ Sprawozdanie końcowe opracowane przez International Development Consulting (ICF) pt. „Comprehensive evaluation of European Union humanitarian aid, 2012‑2016”.

¹⁷ Publikacja Międzynarodowego Komitetu Ratunkowego (IRC) pt. „The Grand Bargain: Three years on. Multi-year humanitarian financing”.

¹⁸ 18 SWD (2019)3 final z dnia 10.1.2019 r., publikacja pt. „Comprehensive Evaluation of EU Humanitarian Aid, 2012‑2016” oraz sprawozdanie FAO za rok 2017, http://www.fao.org/3/a-i8040e.pdf, s. 15.

¹⁹ „Education in Emergencies Project Mapping Report” [„Edukacja w sytuacjach nadzwyczajnych. Sprawozdanie z mapowania na potrzeby projektu”] (maj 2020 r.), dostępne pod adresem: https://ec.europa.eu/echo/sites/echo-site/files/eie_mapping_report.pdf.

²⁰ Overseas Development Institute (ODI) „A common platform for education in emergencies and protracted crises: Evidence paper” [„Wspólna platforma na rzecz edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych i w czasie przedłużających się kryzysów. Dokument dowodowy”], 2016 r., Londyn

²¹ „DG ECHO Thematic Policy Document no 10. Education in Emergencies in EU-funded Humanitarian Aid Operations” [„Tematyczny dokument programowy DG ECHO nr 10. Edukacja w sytuacjach nadzwyczajnych w finansowanych przez UE operacjach pomocy humanitarnej”] (lipiec 2019 r.): https://ec.europa.eu/echo/files/news/eie_in_humanitarian_assistance.pdf.

Kalendarium

Wydarzenie	Data
Zatwierdzenie ramowego programu kontroli / rozpoczęcie kontroli	12.11.2019
Oficjalne przesłanie wstępnej wersji sprawozdania Komisji (lub innej jednostce kontrolowanej)	13.10.2020
Przyjęcie ostatecznej wersji sprawozdania po zakończeniu postępowania kontradyktoryjnego	8.12.2020
Otrzymanie oficjalnych odpowiedzi Komisji (lub innych jednostek kontrolowanych) we wszystkich językach	14.1.2021

Kontakt

EUROPEJSKI TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY
12, rue Alcide De Gasperi
1615 Luxembourg
LUKSEMBURG

Tel. +352 4398-1
Formularz kontaktowy: eca.europa.eu/pl/Pages/ContactForm.aspx
Strona internetowa: eca.europa.eu
Twitter: @EUAuditors

Więcej informacji o Unii Europejskiej można znaleźć w portalu Europa (http://europa.eu).

Luksemburg: Urząd Publikacji Unii Europejskiej, 2021

PDF	ISBN 978-92-847-5590-5	ISSN 1977-5768	doi:10.2865/070096	QJ-AB-21-002-PL-N
HTML	ISBN 978-92-847-5567-7	ISSN 1977-5768	doi:10.2865/35261	QJ-AB-21-002-PL-Q

PRAWA AUTORSKIE

© Unia Europejska, 2021.

Polityka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w zakresie ponownego wykorzystywania dokumentów jest realizowana na podstawie decyzji Trybunału nr 6/2019 w sprawie polityki otwartych danych oraz ponownego wykorzystywania dokumentów.

O ile nie wskazano inaczej (np. nie zamieszczono szczegółowych adnotacji o prawach autorskich), treści Europejskiego Trybunału Obrachunkowego będące własnością UE objęte są licencją Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Oznacza to, że ponowne wykorzystanie jest dozwolone, pod warunkiem że dokumenty zostaną odpowiednio oznaczone i zostaną wskazane dokonane w nich zmiany. W przypadku ponownego wykorzystania niedozwolone jest zmienianie oryginalnego znaczenia albo przesłania dokumentów. Trybunał nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek konsekwencje ponownego ich wykorzystania.

Jeżeli konkretna treść wskazuje na możliwą do zidentyfikowania osobę fizyczną – tak jak w przypadku zdjęć, na których widoczni są pracownicy Trybunału – lub zawiera prace stron trzecich, wymagane jest zweryfikowanie dodatkowych praw autorskich. W takim przypadku uzyskanie zezwolenia na ponowne wykorzystanie określonej treści unieważnia wspomniane wcześniej zezwolenie ogólne. Powinny być w nim wyraźnie opisane wszelkie ograniczenia dotyczące wykorzystania treści.

W celu wykorzystania lub powielenia treści niebędącej własnością UE może być konieczne wystąpienie o zgodę bezpośrednio do właścicieli praw autorskich.

Oprogramowanie lub dokumenty objęte prawem własności przemysłowej, takie jak patenty, znaki towarowe, wzory użytkowe, znaki graficzne i nazwy, nie są objęte polityką Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w zakresie ponownego wykorzystania i nie jest udostępniana licencja na nie.

Na stronach internetowych instytucji Unii Europejskiej dostępnych w domenie europa.eu zamieszczane są odsyłacze do stron zewnętrznych. Trybunał nie kontroluje ich zawartości i w związku z tym zachęca użytkowników, aby we własnym zakresie zapoznali się z polityką ochrony prywatności i polityką w zakresie praw autorskich obowiązującymi na tych stronach.

Znak graficzny Europejskiego Trybunału Obrachunkowego

Znak graficzny Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nie może być wykorzystywany bez uprzedniej zgody Trybunału.

JAK SKONTAKTOWAĆ SIĘ Z UE

Osobiście
W całej Unii Europejskiej istnieje kilkaset centrów informacyjnych Europe Direct. Adres najbliższego centrum można znaleźć na stronie: https://europa.eu/european-union/contact_pl.

Telefonicznie lub drogą mailową
Europe Direct to serwis informacyjny, który udziela odpowiedzi na pytania na temat Unii Europejskiej. Można się z nim skontaktować:

• dzwoniąc pod bezpłatny numer telefonu: 00 800 6 7 8 9 10 11 (niektórzy operatorzy mogą naliczać opłaty za te połączenia),
• dzwoniąc pod standardowy numer telefonu: +32 22999696,
• drogą mailową: https://europa.eu/european-union/contact_pl.

WYSZUKIWANIE INFORMACJI O UE

Online
Informacje o Unii Europejskiej są dostępne we wszystkich językach urzędowych UE w portalu Europa: https://europa.eu/european-union/index_pl.

Publikacje UE
Bezpłatne i odpłatne publikacje UE można pobrać lub zamówić na stronie: https://op.europa.eu/pl/publications. Większą liczbę egzemplarzy bezpłatnych publikacji można otrzymać, kontaktując się z serwisem Europe Direct lub z lokalnym centrum informacyjnym (zob. https://europa.eu/european-union/contact_pl).

Prawo UE i powiązane dokumenty
Informacje prawne dotyczące UE, w tym wszystkie unijne akty prawne od 1952 r., są dostępne we wszystkich językach urzędowych UE w portalu EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu.

Portal Otwartych Danych UE
Unijny portal otwartych danych (http://data.europa.eu/euodp/pl) umożliwia dostęp do zbiorów danych pochodzących z instytucji i innych organów UE. Dane można pobierać i wykorzystywać bezpłatnie, zarówno do celów komercyjnych, jak i niekomercyjnych.